Muzeum im. Ireny i Mieczysława Mazarakich w Chrzanowie zaprasza na uroczystości związane z 30. rocznicą śmierci Służebnicy Bożej Janiny Woynarowskiej 1979-2009.
Plan imprez:
04.10.2009 r., godz. 15.15
Kościół Matki Bożej Różańcowej w Chrzanowie
Najważniejsza jest miłość - montaż poetycko-muzyczny w wykonaniu uczniów Publicznego Gimnazjum nr 1 w Chrzanowie /opracowanie Bernadetta Paluch/
14.10.2009 r., godz. 16.30
Dom Urbańczyka w Chrzanowie
Dzieliłaś się sobą - montaż poetycki w wykonaniu uczniów I LO w Chrzanowie /opracowanie Małgorzata Filipczak/
Promocja książki pt. Ważne jest tylko to, aby zawierzyć miłości - wybór myśli Janiny Woynarowskiej /opracowanie Lucyna Szubel/
15.10.2009 r., godz. 17.15
Kościół Wniebowzięcia NMP w Zagórzu
Dzieliłaś się sobą - montaż poetycki w wykonaniu uczniów I LO w Chrzanowie /opracowanie Małgorzata Filipczak/
18.10.2009 r., godz. 11.15
Kościół Miłosierdza Bożego Chrzanów - Kąty
Dzieliłaś się sobą - montaż poetycki w wykonaniu uczniów I LO w Chrzanowie /opracowanie Małgorzata Filipczak/
22.11.2009 r., godz. 16.00
MOKSiR Chrzanów sala teatralna
Światło pamięci - spektakl poetycki w wykonaniu Grupy Teatralnej “Apart” z MOKSiR w Chrzanowie /reżyseria Aneta Leśniakiewicz/
24.11.2009 r., godz. 8.00
Kościół św. Mikołaja w Chrzanowie
Msza św. w intencji beatyfikacji Służebnicy Bożej Janiny Woynarowskiej
24.11.2009 r., godz. 11.00
Cmentarz parafialny w Chrzanowie
Złożenie kwiatów, zapalenie zniczy, wspólna modlitwa przy grobie Służebnicy Bożej Janiny Woynarowskiej
24.11.2009 r., godz. 17.00
MOKSiR Chrzanów Galeria “Na Styku”
Promocja książki pt.W Bogu szukała światła - biografia Janiny Woynarowskiej /opracowanie Lucyna Szubel/
Janina Woynarowska (ur. 10 maja 1923, zm. trag. 24 listopada 1979) - polska Służebnica Boża, pielęgniarka, działaczka charytatywna, poetka. Związana z Chrzanowem.
Janina Woynarowska była wysoko cenioną pielęgniarką w Chrzanowie. Ceniono ją za wyjątkową wiedzę medyczną i za jej wielką dobroć w praktyce pielęgniarskiej. Umiejętności medyczne stale poszerzała a przez ciągłą troskę o chorych, znajomość ta przynosiła podziwu godne rezultaty.
Chorzy tęsknili za jej obecnością, ponieważ przynosiła pomoc dla chorego ciała i pociechę dla strapionej duszy. Bezinteresowna pomoc chorym stawała się z każdym rokiem coraz większą pasją jej życia.
Ten krąg ewangelicznej miłości z latami rozszerzał się i z każdym rokiem wchodzili weń również opuszczeni, niechciani, matki samotne ze swoimi dziećmi a także ludzie starzy. Dla tych ludzi Janina Woynarowska organizowała pomoc materialną i duchową. Na spotkaniach mogli oni wysłuchać fachowej prelekcji medycznej, wygłaszanej przez zaproszonego lekarza, po czym pani Janina podejmowała temat według swojego uznania.
Dla takich ludzi organizowała we współpracy z kapłanami turnusy rekolekcyjne - wypoczynkowe przy sanktuarium maryjnym w Płokach. Rodziny biedne odwiedzała niosąc radę i pomoc. Najbardziej potrzebującym rozdawała tzw. „numerki”, za które w sklepie otrzymywali podstawowe artykuły żywnościowe, zwłaszcza chleb i mleko.
Wchodziła do rodzin zaniedbanych i patologicznych, w których oprócz koniecznych spraw materialnych i porady duchowej, załatwiała korepetycję dla dzieci a jeśli były nie ochrzczone stawała się dla nich często matką chrzestną. Przez pewien czas Janina Woynarowska była przełożoną pielęgniarek w Przychodni Obwodowej w Chrzanowie i powiatową instruktorką pielęgniarek.
Już w tamtych latach przyczyniła się do powstania Domu Samotnej Matki przy współpracy z ks. Zbigniewem Mońko. Jako kurator w Ośrodku adopcyjnym pośredniczyła w odnajdywaniu rodziców zastępczych dla dzieci pozostawionych. Dla matek samotnych i na ludzkie biedy serce miała otwarte, a przy tym umysł bystry i osobowość mocną w działaniu. „Był to człowiek dobry i wyjątkowo potrzebny” - powiedział o niej na Mszy pogrzebowej biskup Jan Pietraszko - „Wielki człowiek, o wielkim sercu”.
Dzień rozpoczynała pełnym uczestnictwem we Mszy Świętej. Głęboko religijna. W modlitwie przed Najświętszym Sakramentem podejmowała sprawy, które na nią czekały w ciągu dnia. Zaniedbanych moralnie otaczała żarliwą modlitwą i wypraszała dla nich łaskę nawrócenia. Ludzie ci zostali przez nią gruntownie przygotowani do spotkania z Bogiem w sakramentach świętych. Wracali do praktyk religijnych nieraz po latach zaniedbań. Należała do Żywego Różańca przy kościele św. Mikołaja. Była organizatorką artystycznych wieczorów religijno-patriotycznych. Pewnym przemyśleniom nadała kształt poetycki. Wiersze te odzwierciedlają piękno jej duszy i sposób rozmowy z Bogiem. Niektóre z nich wydała drukiem.
Zginęła w wypadku samochodowym 24 listopada 1979 r. Pogrzeb jej odbył się z udziałem ogromnej ilości wiernych w dniu 29 listopada 1979r. na cmentarzu parafialnym w Chrzanowie.
Na grobie, który jest stale nawiedzany, widać kwiaty i świece. Pamięć o niej jest żywa. Z wdzięcznością wspominana jest jej cicha praca i bezinteresowna dobroć a także ufna i żarliwa pobożność.
Proces kanonizacyjny Służebnicy Bożej rozpoczął ks. kard. Franciszek Macharski dnia 18 czerwca 1999 r.
(źródło: chrzanow.kik.opoka.org.pl)
