Janina Woynarowska
( 1923 - 1979 )
Janina urodziła się w Piwnicznej 10 maja 1923 roku. Po niespodziewanej śmierci matki została adoptowana przez małżonków Woynarowskich. Była wychowywana w atmosferze religijnej. Po wojnie i okupacji oraz śmierci rodziców rozpoczęła pracę pielęgniarki. Opiekowała się jednocześnie chorymi w domu spokojnej starości oraz samotnymi matkami i ich dziećmi; studiowała także na Wydziale Psychologii i Filozofii Chrześcijańskiej UJ. Była jedną z najlepszych pielęgniarek, pracowała ofiarnie, poświęcając się chorym pomimo nie najlepszego stanu swego zdrowia. Pracą zawodową łączyła z pracą społeczną i publikacjami w czasopismach zawodowych.
Siły do wytężonej pracy czerpała w uczestnictwie w codziennej Eucharystii i nieustannej modlitwie. Oddana bez reszty zawodowi, który traktowała jako swoje powołanie, poświącała dużo czasu pracy dla Kościoła. Była prawdziwa przed Bogiem i przed ludźmi. Poprzez obecność przy człowieku i świadczoną wieloraką pomoc ludziom wypowiadała codziennie swoją wiarą, swój chrześcijański stosunek do świata oraz miłość do Boga. W łączności z Bogiem składała swoim życiem świadectwo prawdzie, że należy zawsze czynić dobro.
Zginała w wypadku samochodowym 24 listopada 1979 roku.
Na prośbą społeczeństwa, które znało szlachetną drogą życiową Janiny Woynarowskicj, 18 czerwca 1999 roku kard. Franciszek Macharski otworzył jej proces kanonizacyjny. Zmarła poważnie przeżywała słowa apostoła Pawła: Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt z nas dla siebie nie umiera.
Oprac. W. W. na podstawie "Posłańca Serca Jezusowego".
